Vrijwilligers

Betty Kooij

Ik ben Betty Kooij en woon samen met de penningmeester van o.a. de Stichting Plots- en Laatdoven in het mooie Noord-Hollandse dorp De Rijp. Peter en ik vormen met vier kinderen een samengesteld gezin. De kinderen hebben inmiddels allen De Rijp al lang verruild voor de grote stad.

Op achtjarige leeftijd ben ik doof geworden door meningitis en mijn gezichtsvermogen verslechterde vanaf mijn negende gestaag. Volgens testen is er al een aantal jaren geen achteruitgang meer in mijn gezichtsvermogen.

Inmiddels ben ik 56 en mag ik mij zelf doofblind noemen. Ik zie nog voor zo n 12-15% en neeik heb geen Usher. Door veel littekenweefsel in mijn netvliezen zie ik alles letterlijk met een wazige blik.

In 2002 kreeg ik mijn eerste cochleaire implantaat.  Met het wennen hieraan was ik wel een paar jaar zoet. Naast een reis in het weer leren horen was ik ook zoekende naar mijn identiteit. Waren best zware tijden. In 2017 kreeg ik – op grond van doofblindheid – mijn tweede CI. Ik ben nu dus tweezijdig geïmplanteerd. Wat het verstaan betreft ben ik een succes verhaal. Het maakt het leven wat makkelijker, maar CI’s blijven hulpmiddelen.

Wat het lastiger maakt is dat ik als dove wist dat ik iets niet kon volgen en nu is het toch altijd maar afwachten, want ja hoe is de samenstelling van een groep? De akoestiek? De stemmen van de mensen? En ook nog wat kan ik zien en wat niet?

Hoewel ik een aantal opleidingen met goede resultaten heb afgerond heb ik nooit een betaalde baan gehad. Hoewel ik lang geprobeerd heb een baan te vinden  heb ik eind 2011 besloten om te stoppen met solliciteren en mij volledig te richten op vrijwilligerswerk. Het kwam meteen op mijn pad in de vorm van het Nederlands Gebaren Koor;  een onderdeel van de  Stichting Plots- en Laatdoven. Naast tien jaar in het bestuur van het Koor gezeten te hebben kwamen er ook andere activiteiten voorbij. Het mede organiseren van de contactdag of de landelijke dag bijvoorbeeld.

Momenteel ben ik ook gastvrouw bij de inloopmiddag in buurthuis de Wachter te Alkmaar. Elke derde dinsdag van de maand. Ik zit tevens in de werkgroep van het Informatie Carrousel. Hier stap ik echter uit wanneer er iemand is die het stokje van mij wil overnemen. Het is uitgegroeid naar online bijeenkomsten en ik ben niet van het online. Ik wil mensen zien en om mij heen hebben bij online activiteiten gaat dat nu eenmaal niet en zit mijn visuele beperking mij ook in de weg.

Mijn taken voor de stichting zijn divers en ik ben eigenlijk altijd wel voor iets te vragen. Ik houd ervan om informatie door te geven, mensen te adviseren en te begeleiden en zeker naar hen te luisteren al is het tig keer hetzelfde. Het is fijn je ei kwijt te kunnen, te weten dat je niet de enige bent en dat er hulp mogelijk is op diverse gebieden. En zeker dat je ook met een auditieve beperking een volwaardig leven kunt leiden in de maatschappij.